نوشتن در مورد امام رضا(ع)خیلی سخت است.حتی به قول مداحی روضه خواندنش هم سخت است.امام حسین(ع) کلی روضه دارد و می توانی کلی شور پیدا کنی و شاید از صدقه سرش به شعوری هم برسی ولی امام رضا(ع) همه اش یک صبح تا عصر طول کشید.بدون شمشیر و خونریزی.همه اش می شود آنکه ،چون مارگزیده به خود می پیچید.
برای امام رضا(ع) فیلم ساختن و سرودن و گریه کردن هم سخت است.فقط باید بشینی جلوی گنبدش و نگاه کنی.حواست به پنجره فولاد هم نرود،که دخیل شدگانی را می بینی که بیشتر می میرند تا شفا بگیرند.
یک تصویر اختصاصی از گنبد در نمایی متوسط که عبور هیچ عابر و نگاه هیچ رهگذری مخدوشش نکند.که دور ضریح پر است از عبور و آویزان شدن و فشار و....
می شود این تصویر را از همین جایی که نشستیم هم بسازیم.ولی سفر روحانی ما بی ره توشه است و عقیم. امسال هم تصویر اختصاصی ندارم ،کاش مرابه مانند هزارانی در نظر بگیرند که این روزها پیاده به سمت مشهد می روند و دور ضریح شلوغ ، آویزانند و گاه زیارت نامه شان را من می خواندم.
گفتم که نوشتن از امام رضا (ع) سخت است.
این هم مطلبی که سال قبل برای امام رضا(ع)نوشتم.مثل اینکه هر سال سخت تر می شود.
